اختلال شخصیت مرزی (BPD) چیست

اختلال شخصیت مرزی (BPD) چیست؟

توجه به مسائل روانشناسی و خانواده از اهمیت بالایی برخوردار است. ما در سایت بانو وان قصد داریم تا شما را بیشتر با این مسائل آشنا کنیم. در ادامه این مقاله به شما می‌گوییم اختلال شخصیت مرزی (BPD) چیست و علائم، تشخیص و درمان آن را بررسی کنیم و به برخی سوالات بپردازیم. پس تا پایان این مقاله همراه ما باشید.

مقالات مرتبط :

اختلال دو قطبی چیست و چه علائمی دارد

اختلال شخصیتی خودشیفتگی چیست و چه علائمی دارد

درمان و از بین بردن دلشوره و نگرانی

15 راه برای از بین بردن حواس پرتی در محل کار

اختلال شخصیت مرزی (BPD) چیست؟

اختلال شخصیت مرزی (BPD) یک وضعیت سلامت روانی است که با نوسانات شدید خلق و خو، بی‌ثباتی در روابط بین فردی و تکانشگری مشخص می‌شود. افراد مبتلا به BPD ترس شدیدی از رها شدن دارند و در تنظیم احساسات خود به ویژه خشم مشکل دارند. آن‌ها همچنین تمایل به نشان دادن رفتارهای تکانشی و خطرناک، مانند رانندگی بی‌احتیاطی و تهدید به خودآزاری دارند. همه این رفتارها حفظ روابط را برای آن‌ها دشوار می‌کند.

اختلال شخصیت مرزی یکی از گروهی از شرایط به نام اختلالات شخصیت «خوشه B» است که شامل رفتارهای نمایشی و نامنظم است. اختلالات شخصیت، الگوهای رفتاری مزمن (دراز مدت) ناکارآمدی هستند که انعطاف ناپذیر، شایع و منجر به مسائل اجتماعی و پریشانی می‌شوند. بسیاری از افرادی که با اختلال شخصیت مرزی زندگی می‌کنند نمی‌دانند که به آن مبتلا هستند و ممکن است متوجه نباشند که راه سالم‌تری برای رفتار و ارتباط با دیگران وجود دارد.

تفاوت بین اختلال شخصیت مرزی و اختلال دوقطبی چیست؟

در حالی که اختلال دوقطبی نیز با نوسانات گسترده در خلق و خو و رفتار مشخص می‌شود، با اختلال شخصیت مرزی (BPD) متمایز است. در BPD، خلق و خو و رفتار به سرعت در پاسخ به استرس قابل توجه تغییر می‌کند، به ویژه در هنگام تعامل با افراد دیگر، در حالی که در اختلال دوقطبی، خلق و خوی پایدارتر و کمتر واکنشی است. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نیز برخلاف افراد مبتلا به BPD، تغییرات قابل توجهی در انرژی و فعالیت دارند.

اختلال شخصیت مرزی چه کسانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟

بیشتر اختلالات شخصیتی در سالهای نوجوانی و زمانی که شخصیت شما بیشتر رشد می‌کند و بالغ می‌شود شروع می‌شود. در نتیجه، تقریباً همه افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بالای 18 سال سن دارند. اگرچه هر کسی ممکن است به BPD مبتلا شود، اگر سابقه خانوادگی BPD داشته باشید، شایع‌تر است. افراد مبتلا به سایر بیماری‌های روانی مانند اضطراب، افسردگی یا اختلالات خوردن نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

تقریباً 75 درصد از افرادی که با BPD تشخیص داده می‌شوند، افرادی هستند که در بدو تولد (AFAB) به آن‌ها زن اختصاص داده شده است. تحقیقات نشان می‌دهد که افرادی که در بدو تولد مرد هستند (AMAB) ممکن است به همان اندازه تحت تأثیر BPD قرار بگیرند، اما ممکن است به اشتباه با اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) یا افسردگی تشخیص داده شوند.

علائم و نشانه‌های اختلال شخصیت مرزی (BPD) چیست؟

علائم و نشانه‌های اختلال شخصیت مرزی معمولاً در اواخر سال‌های نوجوانی یا اوایل بزرگسالی ظاهر می‌شوند. یک رویداد نگران کننده یا تجربه استرس زا می تواند علائم را تحریک کند یا آن‌ها را بدتر کند. با گذشت زمان، علائم معمولا کاهش می‌یابد و ممکن است به طور کامل از بین بروند.

علائم می‌تواند از قابل کنترل تا بسیار شدید متغیر باشد و می‌تواند شامل هر ترکیبی از موارد زیر باشد:

ترس از رها شدن

برای افراد مبتلا به BPD معمول است که از تنهایی احساس ناراحتی کنند. وقتی افراد مبتلا به BPD احساس می‌کنند که رها شده یا مورد بی‌توجهی قرار گرفته‌اند، احساس ترس یا خشم شدید می کنند. آنها ممکن است محل اختفای عزیزان خود را ردیابی کنند یا مانع از ترک آن‌ها شوند. یا ممکن است قبل از اینکه خیلی نزدیک شوند، افراد را دور کنند تا از طرد شدن جلوگیری کنند.

روابط ناپایدار و شدید

افراد مبتلا به BPD حفظ روابط شخصی سالم را چالش برانگیز می‌دانند زیرا تمایل دارند دیدگاه خود را نسبت به دیگران به طور ناگهانی و چشمگیر تغییر دهند. آن‌ها می‌توانند از ایده آل کردن دیگران به بی‌ارزش کردن سریع آن‌ها بروند و بالعکس. دوستی، ازدواج و روابط آن‌ها با اعضای خانواده اغلب آشفته و بی‌ثبات است.

احساس ناپایدار از خود

افراد مبتلا به BPD اغلب تصوری از خود مخدوش یا نامشخص دارند و اغلب احساس گناه یا شرم می‌کنند و خود را «بد» می‌بینند. آن‌ها همچنین ممکن است به طور ناگهانی و چشمگیری تصویر خود را تغییر دهند که با تغییر ناگهانی اهداف، نظرات، شغل یا دوستان خود نشان داده می‌شود. آن‌ها همچنین تمایل دارند پیشرفت خود را خراب کنند. به عنوان مثال، آن‌ها ممکن است عمداً در یک آزمون مردود شوند، روابط خود را خراب کنند یا از یک شغل اخراج شوند.

رفتار تکانشی و خطرناک

اپیزودهای رانندگی بی‌پروا، دعوا، قمار، مصرف مواد، پرخوری و/یا فعالیت جنسی ناایمن در میان افراد مبتلا به BPD رایج است.

خودآزاری مکرر یا رفتار خودکشی

افراد مبتلا به BPD ممکن است خود را بریده، بسوزانند یا صدمه بزنند (خودآزاری) یا تهدید به انجام این کار کنند. آن‌ها همچنین ممکن است افکار خودکشی داشته باشند. این اعمال خود ویرانگر معمولاً با طرد شدن، رها شدن احتمالی یا ناامیدی آغاز می‌شود.

احساس پوچی دائمی

بسیاری از افراد مبتلا به BPD احساس غمگینی، بی‌حوصلگی، برآورده نشدن یا «خالی بودن» می‌کنند. احساس بی‌ارزشی و نفرت از خود نیز رایج است.

مسائل مربوط به مدیریت خشم

افراد مبتلا به BPD در کنترل خشم خود مشکل دارند و اغلب به شدت عصبانی می‌شوند. آن‌ها ممکن است خشم خود را با کنایه‌های گزنده، تلخی یا طعنه‌های عصبانی ابراز کنند. این قسمت‌ها اغلب با شرم و گناه همراه هستند.

افکار پارانوئید موقت

دوره‌های تجزیه‌ای، افکار پارانوئید و گاهی اوقات توهم ممکن است در اثر استرس شدید، معمولاً ترس از رها شدن، ایجاد شوند. این علائم موقتی هستند و معمولا آنقدر شدید نیستند که به عنوان یک اختلال جداگانه در نظر گرفته شوند.

همه افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی همه این علائم را تجربه نمی‌کنند. شدت، فراوانی و طول مدت علائم برای هر فرد منحصر به فرد است.

چه چیزی باعث اختلال شخصیت مرزی می‌شود؟

ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی بر این باورند که BPD از ترکیبی از عوامل، از جمله:

سوء استفاده و آسیب‌های دوران کودکی

تا 70 درصد از افراد مبتلا به BPD در کودکی آزار جنسی، عاطفی یا فیزیکی را تجربه کرده‌اند. جدایی مادر، دلبستگی ضعیف مادر، مرزهای نامناسب خانوادگی و اختلال مصرف مواد والدین نیز با BPD مرتبط است.

ژنتیک

مطالعات نشان می‌دهد که اختلال شخصیت مرزی در خانواده‌ها دیده می‌شود. اگر سابقه خانوادگی BPD دارید، به احتمال زیاد (اما تضمین نمی‌شود) به این بیماری مبتلا شوید.

تغییرات مغزی

در افراد مبتلا به BPD، بخش‌هایی از مغز که احساسات و رفتار را کنترل می‌کند، به درستی ارتباط برقرار نمی‌کند. این مشکلات بر نحوه عملکرد مغز آن‌ها تأثیر می‌گذارد.

اختلال شخصیت مرزی چگونه تشخیص داده می‌شود؟

شخصیت در طول رشد کودک و نوجوان به تکامل خود ادامه می‌دهد. به همین دلیل، معمولاً فرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی را تا سن 18 سالگی تشخیص نمی‌دهند. گاهی اوقات، اگر علائم قابل توجه باشد و حداقل یک سال طول بکشد، ممکن است یک فرد کمتر از 18 سال به BPD تشخیص داده شود.

تشخیص اختلالات شخصیت، از جمله اختلال شخصیت مرزی، می‌تواند دشوار باشد، زیرا اکثر افراد مبتلا به اختلال شخصیت بینشی نسبت به رفتار مخرب و الگوهای فکری خود ندارند.

هنگامی که آن‌ها به دنبال کمک هستند، اغلب به دلیل شرایطی مانند اضطراب یا افسردگی در نتیجه مشکلات ایجاد شده توسط اختلال شخصیت آن‌ها است، مانند طلاق یا روابط از دست رفته، نه خود اختلال.

یک متخصص بهداشت روان دارای مجوز(مانند روانپزشک، روانشناس یا مددکار اجتماعی بالینی) می‌تواند اختلال شخصیت مرزی را بر اساس معیارهای تشخیصی BPD در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا تشخیص دهد.

آنها این کار را با انجام یک مصاحبه کامل و گفتگو در مورد علائم انجام می دهند. آن‌ها سؤالاتی می‌پرسند که روشن می‌کند:

• سابقه پزشکی شخصی و سابقه پزشکی خانوادگی، به ویژه تاریخچه شرایط سلامت روان.
• سابقه کار قبلی
• کنترل ضربه

متخصصان سلامت روان اغلب با خانواده و دوستان فرد کار می‌کنند تا بینش بیشتری در مورد رفتارها و تاریخچه آن‌ها جمع آوری کنند.

اختلال شخصیت مرزی چگونه درمان می‌شود؟

درمان BPD از نظر تاریخی چالش برانگیز بوده است. اما با درمان جدیدتر و مبتنی بر شواهد، بسیاری از افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی علائم کمتر و شدیدتر، بهبود عملکرد و کیفیت زندگی بهتر را تجربه می‌کنند.

اما درمان موثر به زمان، صبر و تعهد نیاز دارد. درمان ممکن است شامل روان درمانی (گفتار درمانی)، داروها یا هر دو باشد. اگر بسیار مضطرب هستید یا در خطر آسیب رساندن به خود یا دیگران هستید، ممکن است برای شما یک اقامت کوتاه مدت در بیمارستان را توصیه کنند. در طول اقامت شما، با شما برای ایجاد یک برنامه درمانی همکاری خواهند کرد.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی اغلب دارای سایر شرایط سلامت روان هستند، از جمله:

• اختلالات خلقی (80 تا 96 درصد افراد مبتلا به BPD).
• اختلالات اضطرابی (88%).
• اختلال مصرف مواد (64%).
• اختلالات خوردن (53%).
• اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD) (10 تا 30 درصد).
• اختلال دوقطبی (15%).
• اختلالات جسمی (10%).

اگر یک بیماری همزمان داشته باشند، به درمان برای آن نیز نیاز خواهند داشت.

درمان روان درمانی برای BPD

روان درمانی (گفتار درمانی) درمان انتخابی برای اختلال شخصیت مرزی است. هدف از درمان این است که به شما کمک کند انگیزه‌ها و ترس‌های مرتبط با افکار و رفتار خود را کشف کنید و به شما کمک کند تا ارتباط مثبت‌تری با دیگران برقرار کنید. انواع درمانی که می تواند به درمان BPD کمک کند عبارتند از:

رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)

این نوع درمان به طور خاص برای افراد مبتلا به BPD ایجاد شده است. DBT بر کمک به پذیرش واقعیت زندگی و رفتارهای خود و همچنین کمک به یادگیری تغییر زندگی خود از جمله رفتارهای غیر مفید تمرکز می‌کند. این مهارت‌ها را به شما می‌آموزد تا به شما در کنترل احساسات شدید، کاهش رفتارهای خود مخرب و بهبود روابط کمک کند.

درمان شناختی رفتاری (CBT)

این یک نوع درمان ساختاریافته و هدف گرا است. درمانگر یا روانشناس به شما کمک می‌کند افکار و احساسات خود را از نزدیک ببینید. متوجه خواهید شد که افکار شما چگونه بر اعمال شما تأثیر می‌گذارد. از طریق CBT، می‌توانید افکار و رفتارهای منفی را بیاموزید و یاد بگیرید که الگوها و عادات فکری سالم‌تری اتخاذ کنید.

گروه درمانی

این نوعی از روان درمانی است که در آن گروهی از افراد با هم ملاقات می کنند تا مشکلات خود را با هم زیر نظر یک درمانگر یا روانشناس شرح دهند و به بحث بگذارند. گروه درمانی ممکن است به افراد مبتلا به BPD کمک کند تا به طور مثبت با دیگران تعامل داشته باشند و خود را به طور موثر بیان کنند.

داروهای BPD

از آنجایی که مزایای داروهای تجویزی برای اختلال شخصیت مرزی مشخص نیست، معمولاً داروها را به عنوان درمان اصلی برای BPD تجویز نمی کنند. اما در برخی موارد، روانپزشک ممکن است داروهایی را برای درمان علائم خاص یا شرایط سلامت روانی همزمان توصیه کند. داروها می‌توانند اضطراب و افسردگی را درمان کنند، نوسانات خلقی را تنظیم کنند یا به کنترل رفتارهای تکانشی کمک کنند. داروهای ضد روان پریشی (اعصاب) به برخی از افراد مبتلا به BPD کمک می‌کند.

آیا می‌توان از اختلال شخصیت مرزی پیشگیری کرد؟

متأسفانه هیچ راهی برای پیشگیری از اختلال شخصیت مرزی وجود ندارد. BPD اغلب ارثی است (از طریق خانواده ها منتقل می‌شود)، به این معنی که در صورت داشتن سابقه خانوادگی BPD، خطر ابتلا به این بیماری افزایش می‌یابد.

چگونه می‌توانم به فرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی کمک کنم؟

اگر فردی را می‌شناسید که با اختلال شخصیت مرزی زندگی می‌کند، در اینجا چند راه وجود دارد که می‌توانید به او کمک کنید:

زمانی را برای یادگیری در مورد BPD اختصاص دهید تا درک کنید که فرد مورد علاقه شما چه چیزی را تجربه می‌کند.
عزیزانتان را تشویق کنید که برای درمان BPD جستجو کنند و اگر از بستگان شما هستند در مورد خانواده درمانی بپرسید.
حمایت عاطفی، درک و صبر ارائه دهید. تغییر برای افراد مبتلا به BPD می تواند دشوار و ترسناک باشد، اما علائم آن‌ها می‌تواند در طول زمان با درمان بهبود یابد.
اگر استرس قابل توجهی دارید یا علائم بیماری‌های روانی مانند اضطراب یا افسردگی را تجربه می‌کنید، به دنبال درمان باشید. یک درمانگر متفاوت از فردی که مورد علاقه شماست انتخاب کنید.

افراد مبتلا به BPD به طور قابل توجهی نسبت به جمعیت عمومی، میزان رفتارهای خودآزاری و خودکشی بالاتری دارند. افراد مبتلا به BPD که به فکر آسیب رساندن به خود یا اقدام به خودکشی هستند، فوراً به کمک نیاز دارند.

برای مطالعه مقاله‌های بیشتر و بهتر به مجله اینترنتی بانو وان مراجعه کنید.

لطفا پیج اینستاگرام و کانال تلگرام بانو وان را دنبال نمایید.