کدام رفتار والدین به کودک آسیب می زند؟
فرزندپروری یک نقش پیچیده و چالش برانگیز است و در حالی که بیشتر والدین تلاش می‌کنند تا بهترین‌ها را برای فرزندان خود فراهم کنند، برخی از اعمال می‌توانند ناخواسته باعث آسیب شوند. آگاهی از این مشکلات احتمالی برای به حداقل رساندن تأثیر منفی آن‌ها بر کودکان ضروری است. در این مقاله، اقدامات والدین را که می‌تواند برای فرزندانشان مضر باشد بررسی می‌کنیم و در مورد چگونگی کاهش این اثرات بحث خواهیم کرد و خواهیم گفت کدام رفتار والدین به کودک آسیب می زند. پس تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.
شما همچنین می‌توانید برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد مسائل مادر و کودک مقاله‌های زیر را مطالعه نمایید :
چگونه والدین آگاهی برای فرزند خود باشیم؟
تقویت اعتماد به نفس کودکان توسط والدین
با کسی که با فرزند ما بد رفتاری کرده است چه برخوردی داشته باشیم؟
1. عدم حمایت عاطفی:
کودکان به حمایت عاطفی از والدین خود نیاز دارند تا احساس ارزشمندی و رفاه عاطفی خود را ایجاد کنند. والدینی که از نظر عاطفی از احساسات کودک خود دور هستند یا آن‌ها را نادیده می‌گیرند، می‌توانند به عزت نفس و رشد عاطفی کودک خود آسیب برسانند. برای کاهش این امر، والدین باید با جان و دل به صحبت‌های فرزند خود گوش دهند، احساسات کودک خود را تأیید کنند و در صورت نیاز از او حمایت کنند.
2. انضباط بیش از حد خشن:
انضباط برای آموزش درست از نادرست به کودکان ضروری است، اما تنبیه بیش از حد خشن یا تنبیهی می‌تواند مضر باشد. تنبیه بدنی، تحقیر یا انتقاد بیش از حد می‌تواند منجر به آسیب‌های عاطفی، کاهش عزت نفس و مشکلات رفتاری شود. در عوض، والدین باید بر روش‌های انضباط سازنده و غیرخشونت آمیز تمرکز کنند و بر ارتباطات، پیامدهای طبیعی و تقویت مثبت تأکید کنند.
3. غفلت:
سهل انگاری والدین، که شامل برآورده نکردن نیازهای اولیه کودک برای عشق، توجه و مراقبت می‌شود، می‌تواند منجر به مشکلات عاطفی و رشدی طولانی مدت شود. غفلت می‌تواند به اشکال مختلف، از بی‌توجهی فیزیکی (فقدان غذا، سرپناه و بهداشت) تا غفلت عاطفی (عدم ارتباط عاطفی و حمایت) بروز کند. کاهش شامل رسیدگی به مسائل اساسی، جستجوی کمک در صورت نیاز، و ایجاد پیوند عاطفی قوی‌تر با کودک است.
4. محافظت بیش از حد و پرورش هلیکوپتر:
فرزندپروری بیش از حد محافظه کارانه که اغلب از آن به عنوان “فرزندپروری هلیکوپتری” یاد می‌شود، می‌تواند به استقلال و اعتماد به نفس کودک آسیب برساند. معلق ماندن مداوم بر روی کودک و محافظت از او در برابر چالش‌ها و شکست‌ها می‌تواند مانع از توانایی او در توسعه و مهارت‌های حل مسئله شود. والدین باید به کودکان اجازه دهند تا با چالش‌های مناسب سن مواجه شوند و ضمن ارائه حمایت و راهنمایی، استقلال آن‌ها را تشویق کنند.
5. مقایسه با خواهر و برادر یا همسالان:
مقایسه کودک با خواهر و برادر یا همسالان خود، به ویژه به شیوه‌ای منفی یا انتقادی، می‌تواند به عزت نفس و ارزش خود کودک آسیب برساند. می‌تواند احساس بی‌کفایتی و رنجش را ایجاد کند. والدین باید ویژگی‌ها و دستاوردهای منحصر به فرد هر کودک را بشناسند و از آن‌ها قدردانی کنند.
6. انتظارات بالا و فشار غیر واقعی:
ایجاد توقعات بیش از حد بالا و فشار غیرواقعی بر روی کودک برای برتری از نظر تحصیلی، ورزشی یا در زمینه‌های دیگر می‌تواند منجر به اضطراب، استرس و کاهش احساس ارزشمندی خود شود. در عوض، والدین باید کودکان را تشویق کنند تا علایق و استعدادهای خود را بدون تحمیل معیارهای سفت و سخت موفقیت، کشف کنند.
7. ماتریالیسم بیش از حد:
تمرکز بیش از حد بر دارایی‌های مادی و مصرف گرایی می‌تواند حس کم عمقی از ارزش‌ها را در کودکان تقویت کند. تاکید بیش از حد بر اهمیت ثروت مادی می‌تواند منجر به عدم قدردانی از جنبه‌های غیر مادی زندگی مانند روابط، تجربیات و رشد شخصی شود. والدین باید ارزش‌هایی فراتر از مادی گرایی را آموزش دهند و بر همدلی، قدردانی و اهمیت ارتباطات معنادار تأکید کنند.
8. اختلاف و طلاق پر تعارض:
طلاق با تعارض زیاد یا درگیری‌های مداوم والدین می‌تواند به طور قابل توجهی به رفاه عاطفی کودک آسیب برساند. شاهد مشاجرات مداوم یا گرفتار شدن در میانه اختلافات والدین می‌تواند منجر به اضطراب، افسردگی و نتایج ضعیف تحصیلی و اجتماعی شود. والدین باید به حداقل رساندن تعارض و حفظ خطوط ارتباطی باز به خاطر رفاه فرزندشان اولویت داشته باشند.
9. فرزندپروری ناسازگار:
والدین ناسازگار، که در آن قوانین، مرزها و پیامدها به طور مکرر تغییر می‌کنند، می‌تواند منجر به سردرگمی و ناامنی برای کودکان شود. آن‌ها ممکن است درک نکنند که از آن‌ها چه انتظاری می‌رود و ممکن است در یادگیری از اشتباهات خود مشکل داشته باشند. برای کاهش این امر، والدین باید برای سازگاری و همکاری در رویکرد فرزندپروری خود تلاش کنند.
10. علاقه مندی:
نشان دادن طرفداری در میان خواهر و برادر می‌تواند منجر به احساس حسادت، رقابت و بی‌کفایتی شود. والدین باید با هر کودکی منصفانه رفتار کنند و اطمینان حاصل کنند که هر یک از آن‌ها به همان میزان عشق، توجه و فرصت‌ها دریافت می‌کنند.
11. ارتباط ناکافی:
عدم ارتباط باز و صادقانه با کودکان می‌تواند باعث ایجاد حس دوری و سوء تفاهم شود. والدین باید کودکان را تشویق کنند تا افکار و احساسات خود را بیان کنند و مایل به گوش دادن، درک و ارائه راهنمایی باشند.
12. سوء مصرف مواد و اعتیاد:
والدینی که با سوءمصرف مواد یا اعتیاد دست و پنجه نرم می‌کنند، می‌تواند تأثیر مخربی بر رفاه فرزندانشان داشته باشد. غیرقابل پیش بینی بودن، غفلت و بی ثباتی که اغلب با اعتیاد همراه است می‌تواند منجر به آسیب عاطفی شود. جستجوی درمان و حمایت برای کاهش این اثرات بسیار مهم است.
به طور خلاصه، والدین نقش بسزایی در شکل دادن به رشد و رفاه فرزندان خود دارند. در حالی که هیچ والدینی کامل نیست، آگاهی از آسیب احتمالی که برخی اقدامات می‌توانند ایجاد کنند ضروری است. بسیار مهم است که با عشق، همدلی و تعهد به ایجاد محیطی حمایت‌کننده و حمایت‌کننده برای پیشرفت، رشد و شکوفایی کودکان به والدین نزدیک شویم. شناخت این تله‌های بالقوه و اتخاذ گام‌هایی برای کاهش تأثیر آن‌ها برای ارتقای نتایج سالم و مثبت برای کودکان بسیار مهم است.
برای مطالعه مقاله‌های بیشتر و بهتر به مجله اینترنتی بانو وان مراجعه کنید.
لطفا پیج اینستاگرام و کانال تلگرام بانو وان را دنبال نمایید.
